هرکسی می‌تواند دچار این نوع عفونت شود، اما برخی از رفتارها خطر ابتلا به آن را افزایش می‌دهد. عواملی که خطر ابتلا به عفونت پای ورزشکار را افزایش می‌دهد عبارتند از:
- پابرهنه راه رفتن در مکان‌های عمومی، به خصوص اتاق‌های رختکن، دوش‌ها و استخرها.
- استفاده مشترک از جوراب، کفش یا حوله با فرد آلوده به قارچ.
- پوشیدن کفش های تنگ و بسته.
- مرطوب بودن پاها برای مدت طولانی.
- داشتن پاهایی که زیاد عرق می‌کنند.
- آسیب جزئی پوست یا ناخن روی پا.
عوارض بیماری پا ورزشکار
عفونت پای ورزشکار می تواند از پاها به سایر قسمت های بدن نیز گسترش یابد، از جمله:
- دست‌ها؛ اگر قسمت‌های آلوده به قارچ (پاهای) خود را بخراشید یا بکنید، ممکن است در یکی از دستان خود دچار عفونت مشابه شوید.
- ناخن‌ها؛ قارچ‌های مرتبط با عفونت پای ورزشکار می تواند ناخن‌های پا را آلوده کند و موجب ایجاد قارچ ناخن شود. ناخن‌های شما مکانی است که مقاومت بیشتری در برابر درمان دارد.
- کشاله ران؛ خارش کشاله ران اغلب توسط همان قارچ‌هایی ایجاد می‌شود که عامل بروز عفونت پای ورزشکار است. گسترش عفونت از پاها به کشاله‌های ران امری معمول و رایج است؛ زیرا قارچ می‌تواند از طریق دست‌ها یا روی حوله نیز منتقل شود.
قارچ پا چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک ممکن است این عفونت را از روی علائم تشخیص دهد، یا اگر از بروز عفونت قارچی اطمینان نداشته باشد، ممکن است برای تشخیص علت بروز علائم، آزمایش پوستی تجویز کند.
تست ضایعات پوستی پتاسیم هیدروکسید، رایج‌ترین تست برای تشخیص عفونت پای ورزشکار است.
پزشک قسمت کوچکی از پوست آلوده را می‌خراشد و آن را در محلول پتاسیم هیدروکسید قرار می‌دهد. پتاسیم هیدروکسید (KOH) سلول‌های طبیعی را از بین برده و سلول‌های قارچی را دست نخورده باقی می‌گذارد، بنابراین این سلول‌ها به راحتی در زیر میکروسکوپ قابل مشاهده می‌شوند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر علائم زیر را مشاهده کردید، سریعاً به پزشک مراجعه کنید:
- درمان‌های داروخانه‌ای مؤثر واقع نشود.
- پای شما گرم، دردناک و قرمز شود؛ این می‌تواند علامت عفونت جدی‌تری باشد.
- عفونت به محل‌های دیگری مانند دستان گسترش پیدا کند.
- مبتلا به دیابت باشید.
- سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشید. برای مثال، شیمی‌درمانی یا پیوند عضو انجام داده باشید.